Κορυδαλλός: η ιστορία της πόλης μας

Κορυδαλλός: Η ιστορία της πόλης μας

Ιστορια και αναμνήσεις

Μια και δεν υπάρχει αρκετό υλικό στο διαδίκτυο αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο για τον Κορυδαλλό τη συνοικία που γεννήθηκα, εγώ και ο πατέρας μου, με υλικό απο τις δικές του και τις δικές μου αναμνήσεις.

Στην αρχαιότητα ο Κορυδαλλός αποτελούσε ενα απο τους Δήμους της αρχαίας Αθήνας.
Κατά την Τουρκοκρατία ο Κορυδαλλός αποτελούσε τσιφλίκι, ένας απο τους πιο γνωστούς τσιφλικάδες ήταν ο Εμμανουήλ Κουτσικάρης και με το όνομα Κουτσουκάρι ήταν γνωστός ο Κορυδαλλός για πολλά χρόνια ακόμα και μέχρι τη δεκαετία του 50 παρόλο που το επίσημο όνομα του ως Κορυδαλλός επισημοποιήθηκε το 1946 όταν ο Κορυδαλλός έγινε Δήμος.
Το τσιφλίκι του Κουτσικάρη που μετά τον Κουτσικάρη ανέλαβε κάποια Παχύνα, μοιράστηκε σε οικόπεδα που πωλήθηκαν σε πολλούς απο τούς πρώτους κατοίκους του Κορυδαλλού πριν και μετά απο το 1929.

Προπολεμικά αλλά και μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο ο Κορυδαλλός όπως άλλωστε και πολλές συνοικίες του Πειραιά και της Αθήνας ήταν μια όμορφη εξοχή με χωράφια, αμπέλια και λίγα σπίτια με αυλές και κήπους. Η πιο επιβλητική κατοικία προπολεμικά, που υπάρχει ακόμα και σήμερα, ήταν το αρχοντικό του πρώην δήμαρχου Γεράκη στην γωνία Κρήτης και Αγίου Γεωργίου ενα απο τα λιγοστά αρχιτεκτονικά δείγματα της Αρτ Ντεκό στην Αττική. Τα περισσότερα σπίτια είχαν αυλές και μεγάλους κήπους και αμυγδαλιές, συκιές και μουριές και μερικά όπως και το δικό μας είχαν κεραμίδια.

Μέχρι και τα μέσα του 60 οι γειτονιές του Κορυδαλλού ήταν άδειες απο αυτοκίνητα και γεμάτες απο παιδιά που έπαιζαν στους χωμάτινους δρόμους, γυαλένια, βόλους, μπάλα, σβούρες, τα μήλα, κυνηγητό, κρυφτό και αμπάριζα. Κάθε εποχή είχε και το δικό της παιγνίδι. Οταν άνοιγαν τα σχολεία τα χαρτάκια ήταν στη μόδα, συλλογές απο καρτέλες με τα θαύματα του κόσμου, μοντέλα αεροπλάνων και αυτοκινήτων, σημαίες, ομάδες, και ζωγραφιές που αγόραζες απο τα ψιλικατζίδικα (τα μαγαζάκια που στα παιδικά μας μάτια ήταν μαγικά). Τα Χριστούγεννα σβούρες, γυαλένια, καρύδια και την άνοιξη μπάλα και κρυφτό. Όταν ζέσταινε ο καιρός η γειτονιά έβγαζε τις καρέκλες στα πεζοδρόμια και ήταν τότε όλοι σαν μια οικογένεια. Τι να πρωτοθυμηθείς, τον κλείδωνα, τις αποκριές, τις φωτιές του Αϊ Γιάννη, τον αυτοσχέδιο μπερντέ με τον Καραγκιόζη. Το Γηροκομείο ήταν μια απέραντη αλάνα ιδανική για ποδόσφαιρο και πέταγμα αετού τις αποκριές. Ποιος παλιός δεν θυμάται ακόμα επαγγέλματα που σβήσανε , βιοπαλαιστές που πέρναγαν απο τις γειτονιές διαλαλώντας την πραμάτεια τους, ο γαλατάς , ο παπλωματάς, ο γανωτής, ο παλιατζής, ο τυροπιτάς και το καλοκαίρι ο παγωτατζής που το χειμώνα πούλαγε χαλβά και το καλοκαίρι τα παγωτά, χωνάκι της μιας δραχμής και το καραβάκι με δίφραγκο.

Το σημερινό στίγμα του Κορυδαλλού οι περίφημες φυλακές και η εγκατάσταση τους στον Κορυδαλλό κατά τη γνώμη μου ξεκινούν απο την εποχή που ο δικτάτορας Μεταξάς φτιάχνει το άσυλο, το αναμορφωτήριο ανηλίκων και κατόπιν το γηροκομείο που παρέμεινε γιαπί γιατί πρόλαβε ο πόλεμος. Για λόγους που δεν γνωρίζω όλη η τεράστια περιοχή που βρίσκονται σήμερα στοιβαγμένα, φυλακές με άκουσον άκουσον σχολεία, γυμνάσια και παιδικούς σταθμούς, ήταν κάποτε μια τεράστια αλάνα για παιχνίδι και θα μπορούσε σήμερα να ειναι στολίδι και όχι στίγμα της συνοικίας μας.
πηγή:https://www.in2greece.com/english/opinions/2009/03/korydallos.html